Leren, groeien, beter worden. Zo makkelijk als kind. Leren doen ze met vallen en opstaan. Letterlijk. En uiteindelijk lukt het. Altijd.
Maar hoe werkt dat als volwassene, als professional? Vaak lijkt het alsof we bepaalde dingen ‘behoren’ te weten. Worden er direct al allerlei aannames gedaan, van beide kanten.
Als iemand je iets vraagt over een film, gebeurtenis of term, ben ik vaak geneigd te zeggen: “jaaa, daar heb ik wel eens van gehoord!”. Ik zeg dat omdat ik graag wil meegaan in het verhaal. Ik wil een connectie maken met de persoon die het verhaal verteld.
In deze podcast zegt jay, zeg pas dat je iets weet als je het voor meer dan 50% weet. Als je het voor minder dan dat weet, weet je het eigenlijk helemaal niet. Dat kun je dan ook best zeggen, toch?
Dat heeft denk ik een aantal voordelen.
1) voor de andere partij is het heel duidelijk en hoef je er dus niet vanuit te gaan dat iemand al iets weet. Je kunt van begin tot eind jouw verhaal opbouwen. Dat geeft ook vertrouwen aan de vertellende partij. Heel fijn.
2) voor jou is het ook heel fijn want het geeft je de vrijheid om als een amateur te werk te gaan. Om alle vragen te stellen en geen restricties te voelen. Om te leren en te ontdekken en daardoor te groeien.
3) Zo krijg je ook de mogelijkheid om iets te horen vanuit een ander perspectief. Te ervaren hoe iemand anders tegen een onderwerp aankijkt.
Dusss, volgende keer als je iemand je iets vraagt over een onderwerp, durf eens te zeggen: “ik weet daar eigenlijk niets vanaf!”
Inspiratie van: On Purpose with Jay Shetty
https://pca.st/podcast/61355690-0846-0137-f265-1d245fc5f9cf